Afgelopen vrijdag mocht ik weer naar De Haven, zorg- en wooncentrum, om de weeksluiting te verzorgen. In onze Rotterdamse periode mocht ik regelmatig bij maar liefst twee ‘bejaardenhuizen’ voorgaan, Den Hoogenban in Overschie en Borgsate in Schiebroek.
Twee keer ‘mocht’, want ik ervaar het als een voorrecht! Liederen zingen (veelal gouwe ouwe, woorden in de ziel geschreven), een stukje uit de Bijbel lezen en het Onze Vader bidden (in stilte – meestal Vrijgemaakten en Christelijke Gereformeerden – of hardop – meestal gewone Gereformeerden), kopje koffie ter afsluiting. Wat mij vooral aanspreekt, weet ik niet precies…
Want ja, met dat de gemiddelde leeftijd van de bezoekers in de afgelopen jaren steeg, ging het vermogen om actief een weeksluiting mee te maken omlaag. Slaperigheid slaat sneller toe, de papieren liturgie fladdert zomaar uit de gerimpelde hand, een rolstoel schiet van de rem… (Hulde aan verzorgers en vrijwilligers!)
Toch vind ik het fijn om er te zijn! ‘Heeft waarschijnlijk met je eigen leeftijd te maken!’,  zegt iemand. Dat zal inderdaad meespelen, denk ik. Toch heeft ’t ook met iets anders te maken, met heilige Geest of zo.

Fijne week!