Wie een Luister-wijzer uitprint of ontvangt als gast in het Corderius College, ziet dat het materiaal om de preek te verwerken uit een ABC’tje bestaat:
– Activiteiten: doe-dingen, om wat je gehoord hebt handen en voeten te geven in het dagelijks leven. Het zijn geen opdrachten, geen moet-dingen, maar veel meer pogingen om je uit te dagen. Waarom zou je ’t niet eens proberen? En samen met anderen werkt ’t vaak nog beter!
– Bezinningsvragen om alleen of in een kleine kring de gehoorde boodschap te overdenken en verwerken.
– Communicatie: Bijbellezingen en (dank-)gebed-suggesties om naar God te luisteren en tegen Hem te spreken. Dat wil je misschien alleen doen, of samen met je partner of anderen.
In zijn boek Groeien bij de Bron, kansen voor het christelijk en kerkelijk leven, schrijft Marius Noorloos dat, hoewel deze drie begrippen bij elkaar horen, het zwaartepunt ligt op de Communicatie. Wanneer Activiteiten te veel nadruk krijgen, dreigt verzakelijking. Wanneer aan Bezinning te veel energie wordt gegeven, verzandt men makkelijk in theoretische beschouwingen. Maar zowel voor geloofsopbouw als gemeenteopbouw zijn ontmoetingen met God en met elkaar van vitaal belang. Die vormen daarvoor als het ware de zenuwen.
In de volksmond is een abc’tje een gemakkelijk karweitje, een makkie. Aanvankelijk hoorde het woord bij de politie-  en onderwereldtaal. Ook daarom zou ik ’t beter een CBA’tje kunnen noemen. De C van Hart gaat voorop, dan volgen de B van verstand en de A van hand.