‘Ineens valt regen blij over het Bakadal: Gods eigen tranen.’ (Psalm 84:6-8)

Auteur: admin (Pagina 1 van 9)

Maarten: ongelofelijk!

Maarten van der Weijden (1981) is een Nederlandse zwemmer. Begin 2001 kreeg hij, na voor vreemde klachten als dubbelzien en benauwdheid te zijn onderzocht, te horen dat hij acute lymfatische leukemie had. Hij verbleef een halfjaar in het ziekenhuis en onderging vier chemokuren en een stamceltransplantatie. Uiteindelijk duurde het hele proces ruim twee jaar. Na vier jaar werd hij uiteindelijk volledig genezen verklaard. Hij pakte het zwemmen weer op en werd meteen Nederlands kampioen 800 meter vrije slag. In de loop van de tijd won hij ook medailles op zowel Europese- als Wereldkampioenschappen. Ook is Maarten olympisch kampioen en wereldkampioen bij het openwaterzwemmen. Op 18 augustus 2018 begon hij aan de Elfstedenzwemtocht, een tocht van ongeveer 200 km. In de steden die hij onderweg passeerde, nam hij cheques in ontvangst met bijdragen in de strijd tegen kanker. Na ongeveer 80 kilometer te hebben gezwommen, rustte hij ’s nachts noodgedwongen tussen Hindeloopen en Workum 3 uur uit.  In de tweede nacht nam hij driemaal een korte rustpauze. Na 163 kilometer te hebben gezwommen, moest hij na de middag opgeven wegens ziekte. Hij zwom circa 55 uur en kwam tot acht km voor Dokkum, net voorbij het dorp Birdaard. Hij haalde hiermee ruim 3,5 miljoen euro op voor onderzoek naar kanker. Na een week was dit opgelopen naar ruim 4,3 miljoen euro.
In de pers werd zijn zwemtocht religieus geduid. Commentatoren en filosofen bespraken de vraag of gebruikte woorden als ‘lijdensweg’ en ‘opoffering’, de emoties van het massaal toegestroomde publiek, de witte geschrompelde handen en voeten van de zwemmer, deden denken aan de gang van Jezus Christus naar het kruis. Wat mij betreft zijn Maartens enorme prestatie en de commentaren erop een illustratie bij het interessante boekje van Yvonne Zonderop (1955): Ongelofelijk. Over de verrassende comeback van religie. Als meisje verliet ze stampvoetend de katholieke kerk, maar ze voelt zich wel nauw verbonden met de christelijke cultuur. Ze beschrijft de recente geschiedenis van een ontzuilend Nederland, aan de hand van persoonlijke ervaringen. Volgens haar slaat de slinger nu weer de andere kant op – voor wie open genoeg is om dit te zien.  Religie laat zich niet zomaar wegpoetsen. Als stelsel van zingeving kent het eigenlijk geen serieuze concurrent.

Levensgevaarlijk!

Een soort van column
waarin ik onderwerpen noem
waarvan ik even moet slikken
en waarop ik niet wil uitglijden…

Misschien heb jij er ook iets aan,
kun je er iets mee,
in de nieuwe maand
of later nog eens, of niet.

Met onze voeten in de modder,
ons Hoofd in de wolken,
houden we elkaar staande,
helpen elkaar overeind.

‘Zelfmoordmachine’… Toe maar, wat een vreselijk woord! Vreselijk, dat klopt, want volgens Brian McLaren is de situatie waarin we ons bevinden vreselijk. Tijdens m’n studieverlof las ik zijn boek De grote spirituele shift. Christendom in beweging. Daarin schrijft hij dat aarde en mensheid bedreigd worden door 4 crises. Om die levensgevaarlijke situatie te omschrijven, gebruik ik hieronder eigen woorden en voorbeelden:

Om de suïcidale aard van onze beschaving te bestrijden is een radicale shift, een verandering in ons denken en doen, noodzakelijk. McLaren reikt 3 radicale veranderingen aan. Misschien schrijf ik daar later iets over. Want, in hoeverre ik het met McLaren eens ben, is hier niet het punt. Evenmin of ik zijn analyses en oplossingen deel. Wel was zijn boek voor mij een wakker-schudder en oog-opener.
Op de Startzondag 2 september gaan we over de genoemde 4 crises iets meer horen en zien. En vanaf 9 september willen we, ’s zondags en door de week, zoeken naar zonnig houvast in de eerste hoofdstukken van zowel het Oude als Nieuwe Testament. (Kijk voor meer info op: www.amersfoort.ngk.nl)

 

 

Een begrijpelijke vraag!

‘Als je zo’n lief mens op zo’n vreselijke manier laat sterven, ja, waarvoor is er dan een God?!’… Wat een begrijpelijke vraag!
Honderden en honderden jaren achtereen hebben mensen in onpeilbaar verdriet ’t zich afgevraagd en geen antwoord gevonden.
Deze weken lees ik Kennismaken met Kuitert. een overzicht van zijn theologie. Elke dag een stukje, niet te lang, anders duizelt het me.
In de kringen waarin ik ben opgegroeid kreeg Kuitert vaak dit etiket: hij stelt de goede vragen, maar met zijn antwoorden ga je de mist in.
Met die mist werd zoiets bedoeld als: twijfel, ongeloof, een ongewisse toekomst.
Soms zijn etiketten moeilijk te verwijderen. Met dit etiket heb ik weinig moeite. Ik lees in het genoemde boek gewoon teveel mooie dingen!
De vraag van Louis van Gaal komt er regelmatig in voor. En Kuitert probeert ook zinnige antwoorden te vinden.
Gisteren las ik iets over aanbidding. Onder christenen wordt aanbidding op twee manieren uitgeoefend, aldus Kuitert.
De bekendste manier is: liederen zingen om God te eren. Beschroomd, juichend of beschaamd buigen onderdanen zich neer voor de Koning.
Aanbidding kan ook een andere weg volgen, namelijk de weg van ‘de hand op de mond’. Kuitert heeft het dan over Gods onbegrijpelijkheid.
‘God is groot’ houdt in: wij begrijpen Hem niet. Je begrijpt, deze tweede weg vind ik het interessantst, als ik van Gaals begrijpelijke vraag hoor.
De onbegrijpelijkheid van God, aldus Kuitert, “bedoelt dus God God te laten, een Wezen dat bij alles wat ook van Hem gezegd kan worden, onze kennis en ons verstand ver te boven gaan.
Alle woorden verwijzen naar Hem en toch schieten alle woorden te kort om Hem naar waarde te eren.”
Aandacht voor Gods onbegrijpelijkheid moet ons bewaren voor een God die we zo hebben gemodelleerd naar onze wensen en opvattingen dat Hij uit onze hand eet.  Blijkt Hij dat niet te doen, past Hij tenslotte toch niet in ons denkraam, dan krijgt Hij zijn ontslag. Maar een begrijpelijk God is een God-naar-maat en die kunnen we niet aanbidden.
We moeten van heel veel weten worden verlost, willen we de aanbidding volhouden.

Louis van Gaal

Op zondag 5 augustus kon ik gelukkig ook het gesprek met Zomergast Louis van Gaal (Amsterdam, 1951), oud-voetballer en Nederlands meest succesvolle voetbalcoach, ook helemaal volgen. In de aankondiging van dit gesprek staat: “Hij was de architect van het succesvolle Ajax dat in de eerste helft van de jaren 90 drie keer landskampioen werd en de UEFA Cup, de Champions League en de Wereldbeker won. In het buitenland won Van Gaal landstitels met FC Barcelona en Bayern München. In 2009 werd hij verrassend landskampioen met AZ en in 2014 leidde hij het Nederlands Elftal naar de derde plaats op het WK in Brazilië. Nadat hij in 2016 ontslagen werd bij Manchester United trok hij zich met zijn vrouw Truus terug in Portugal.”
Ook dit gesprek is terug te zien, een korte samenvatting, per item of 3 uur lang.
Mij sprak het item over Hero, de grote hit van Mariah Carey (in 1993), bijzonder aan. Ze zingt over het gevoel dat alles tegen kan zitten en je misschien op wilt geven, maar dat we eigenlijk allemaal helden zijn als je naar je eigen innerlijke kracht kijkt. Uiteindelijk vind je daarmee een uitweg. Zowel deze boodschap als het moment waarop dit nummer verscheen raken Louis van Gaal diep. Een maand nadat Hero uitkwam kreeg hij namelijk te horen dat zijn vrouw Fernanda ziek was; ze werd gediagnosticeerd met leverkanker. Twee maanden later overleed ze. Carey zingt over God, maar, aldus van Gaal, vanaf dat moment geloofde ik niet meer in God. Het tweede verlies volgde op het eerste, de dood van zijn vrouw. Het eerste verlies veroorzaakte het tweede.  Heel verdrietig, ingehouden boos ook, zei Louis: Als je zo’n lief mens op zo’n vreselijke manier laat sterven, ja, waarvoor is er dan een God?! Eerlijk voegt hij eraan toe dat hij al vele jaren niet meer gewend was elke zondag naar de kerk te gaan. Zijn geloof was door de jaren heen afgebrokkeld. Maar, als je zo aan je einde komt, eigenlijk niet meer als een mens…

Pieter Waterdrinker

Gisteravond lukte het me een aflevering uit de serie Zomergasten op NPO 2 te zien. Gelukkig!
Een gesprek van 3 uur, deze keer met Pieter Waterdrinker (Haarlem, 1961), schrijver en Rusland-correspondent.
De Vrijzinnig Protestantse Radio Omroep kondigde Waterdrinker als volgt aan: “Met zijn boek Tsjaikovskistraat 40 (2017), een ‘autobiografische vertelling over Rusland’, bestormde hij afgelopen winter de top tien van de CPNB bestseller lijst en werd hij genomineerd voor de Libris Literatuurprijs. Het boek gaat niet alleen over de persoonlijke avonturen en worstelingen van de schrijver in zijn surreële nieuwe thuisland, maar beziet ook een eeuw geschiedenis waarin communisme en fascisme hun stempel drukten op Rusland. De buurt rond Waterdrinkers appartement in de Tsjaikovskistraat in Sint-Petersburg was honderd jaar eerder het epicentrum van de Russische revolutie.”
Het gesprek is de moeite waard om terug te kijken: in z’n geheel of in 5 minuten of per item.
In het gedeelte dat op mij veel indruk maakte, schetst Waterdrinker de situatie waarin Vladimir Poetin, de huidige president van Rusland, opgroeide. We zien een stukje uit de documentaire Blokada, een documentaire over het beleg van Leningrad door de Duitsers (in 1941-1944) in beeld en die volledig bestaat uit origineel (zwart-wit) filmmateriaal uit die tijd. Ik heb nooit geweten dat in Leningrad toen 1 miljoen (!) mensen om het leven gekomen zijn. De bijzondere Zomergast wil Poetin niet verdedigen, maar wil wel duidelijk maken dat ieder mens zijn of haar verleden met zich meedraagt. Of, zoals hij het zelf zegt, het verleden is niet voorbij. De documentaire wordt trouwens vanavond (maandag) in zijn geheel uitgezonden, om 22.00 uur, NPO 2 Extra.

 

 

Soest

Niet de eerste keer dat ik iets zeggen mag over psalm 121.
Of mensen trouwen of rouwen, vaak vinden ze troost en houvast in dit pelgrimslied.
In de Oude Kerk in Soest zullen van de week bemoedigende woorden klinken.
Niet voor het eerst. In dit eeuwenoude godshuis,
waar generaties lang mensen God ontmoeten en elkaar,
zullen pelgrims moed gevat hebben, onderweg naar de nieuwe wereld.
Ook ditmaal word ik bij de voorbereiding geraakt. Mede door dit gedicht:

Honger je naar gerechtigheid,
dorst je naar vrede,
is Jeruzalem je visioen,

reken dan maar op je God.
Geen ogenblik
wijkt Hij van je zijde.

Hoe je weg ook loopt,
goed loopt hij af.

Een wereld van gevaar.
Donkere bergen
zien dreigend op je neer.

Je huivert,
kijkt angstig omhoog –

wie weet wordt het nacht,
voor eeuwig nacht.

Nooit bereik je de stad.
Geen recht, geen vrede,
alles ontgaat je.

Maar je bent veilig.
Een God die je bewaart,
het grootste belang aan je hecht.

Ooit ging je op weg.
Een gelukkig begin.
Hoe gelukkig het einde.

(Uit: Hans Bouma, In de schaduw van de psalmen)

 

Voorzichtig beginnen…

 

Lang, heel lang, te lang was het stil op dit weblog… Maar nu de start van het nieuwe seizoen in kerken en kringen stilaan wordt voorbereid, willen ook wij weer beginnen. Voorzichtig, maar toch. Op de website van de Nederlands Gereformeerde Kerk in Amersfoort-Zuid (kijk in de rechterkolom helemaal onderaan of hier) vind je een Luisterwijzer (een soort hand-out) van wat ik ’s zondags mag zeggen. Via die site is ook de dienst op afstand beluisteren of je kunt, veel leuker!, persoonlijk een kijkje komen nemen. Na elke dienst staat een kopje koffie, thee of limo klaar. (Wees niet bang! Ons doel is niet om je zo vlug mogelijk het geloof in God onder de pet te praten of je lid te maken van onze gemeente.)
Zondag 19 augustus lezen we in de Bijbel een wonderlijk lied, psalm 8. Volgens de dichter is God de Schepper en wij zijn Zijn afbeelding.
Dat lezen we ook in de eerste hoofdstukken van het Bijbelboek Genesis: in de Tuin-van-het-begin was er zeker afstand tussen Schepper en schepsel, alleen was die afstand niet on-eindig, on-overbrugbaar. Juist niet! Schepper en schepsel worden in de Bijbel nooit ín elkaar geschoven, maar zijn ook nooit twee onafhankelijk van elkaar lopende sporen de toekomst in.  Het is pas dinsdag, maar als je naar dit lied luistert, kom je alvast in de stemming!

 

Trump

“De aanname van het belastingplan door de Senaat, met 51-49, is het eerste grote wetgevende succes van Trump en zijn Republikeinse meerderheid. Ze hadden het nodig, na de twee mislukte pogingen Obamacare te verwerpen. Een belastingherziening stond ook op het lijstje beloften. Maar dit was niet de herziening die Trump beloofde. (…)
Trump is niet de beschermheer van de kleine man maar de dienaar van het grote geld gebleken, met zijn dereguleringsagenda en Goldman Sachs-kabinet en honderden benoemingen van ex-lobbyisten in Washington. Het moeras is eerder gevuld dan gedraineerd. En het zijn juist de bedrijven en de allerrijksten die gaan profiteren van het belastingplan dat vrijdagnacht overhaast werd goedgekeurd. Dit is het plan van geldschieters zoals de gebroeders Koch, van wie Trump niets zei te moeten hebben tijdens de campagne. Dit zijn de mannen waarnaar de Republikeinen nog steeds luisteren. En daardoor stijgen de beurskoersen al maanden. Het plan is een injectie in de ongelijkheid.” (Nederlands Dagblad, 5 december 2017)

“De bijbel heeft het over goden die bestaan. Goden zijn ‘machthebbers over mensen’. Goden zijn mensen die het bestaan andere mensen met zwepen te slaan. De ijzeren wet dat ‘wie zwak is sterft, wie sterk is overleeft’ is een ‘god’. Het recht van de sterkste is een ‘god’; en dat het in de wereld nog altijd zo gesteld is dat weinigen leven ten koste van velen – dat is de macht van een hele goden- en godinnenclan. Al die onwrikbare wetmatigheden-dwangmatigheden worden gepersonifieerd in ‘goden’. Ze heten in de bijbel ‘bezitters, gebieder, heer’, maar ze worden uitgescholden voor niksers, leeghoofden, nietswaardigen. Ze leiden tot ‘niets’, beter gezegd: tot vernieling van aarde, vernietiging van mensheid. Maar dat ze ‘bestaan’ is zo zeker als de ellende van de onderdrukten zichtbaar is.

Tegen die goden in ‘bestaat’ er een wiens Naam onuitsprekelijk is, die zonder gestalte is, onbeeldbaar, enkel stem. Stem die je roept ‘Waar ben je? Waar is je broer? Wat doe je? Waarom doe je het goede niet? Ik heb jou gezegd, o mens, wat goed is – te doen gerechtigheid. Die stem alleen is God.” (Huub Oosterhuis, Alles voor allen – Een Nieuwe Catechismus, blz.19-20)

“Gelezen heb ik wat geschreven staat,
mij toevertrouwd aan onbewezen woorden:
Gij laat mijn ziel niet aan het dodenrijk

laat uw geliefde het bederf niet zien

wegen ten leven hebt Gij mij doen kennen,
niet voor de afgrond hebt Gij ons gemaakt.

Geschreven staat uw naam: ‘Ik-zal-er-zijn.'”

  • Huub Oosterhuis – Psalm 16

Open haard (in de file)

Mijn gebed is vaak zo’n rommeltje. ‘k Zeg gewoon wat me te binnen schiet. En dan krijg ik van die stokpaardjes, dingen die ik altijd tegen God zeg, en altijd op dezelfde manier. Geen wonder dat m’n gebedsleven nooit vurig wordt… Wat helpen kan is: een beetje meer structuur aanbrengen.
Denk aan een open haard. Hoe zorgvuldiger je hout neerlegt, hoe beter het vuur zal branden.  Alles wat ons bezighoudt, mogen we in ons gebed zorgvuldig opstapelen bij God. Bijvoorbeeld: op maandag bid ik voor m’n gezin en familie. Op dinsdag voor m’n collega’s. Op woensdag voor onze stad. Enzovoorts. Kan ook op een andere manier. Als we zorgvuldiger onze woorden opstapelen voor God, schiet de vlam er veel beter in.
En… hoe lastig ook, probeer ’t toch ’s morgens te doen, ’s morgens vroeg.
Dat is niet makkelijk, kijk maandagmorgen maar om je heen… Weet je, ook in de file kun je bidden. Wel je ogen openhouden! Met je ogen open kun je namelijk ook ‘uitzien naar’. Welkom om 10 uur, zondag 12 november, Corderius College!

« Oudere berichten

© 2023 Pelgrims

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑