There is a crack in everything. That’s how the light gets in.
Alles is gebroken, door alles loopt een scheur.
Zo,door die scheuren, komt het licht naar binnen.
(Anthem – Leonard Cohen 1934-2016)
Ik las ergens dat de zin a crack in everything voorkomt in een oud verhaal over een man die zijn been verloor. Hij trok zich terug in een klooster. Zijn boosheid op het leven weerspiegelde zich in de tekeningen die hij maakte van gebarsten vazen en andere beschadigde dingen. Ze stonden voor zijn eigen gebrokenheid. In de loop van de tijd vond hij innerlijke rust en veranderde zijn visie op het leven. Toch bleef hij kapotte vazen tekenen. Zijn leermeester vroeg op een dag aan hem: Waarom teken je de vazen nog steeds met barsten erin? Voel je je nog niet geheeld? De man antwoordde: Jawel, en datzelfde geldt voor de vazen. Via de scheur komt het licht binnen.
Iemand noemde dit lied ‘een pleidooi de onvolmaaktheid te aanvaarden’. Dit leven is niet de plek om dingen perfect te maken. Niet in je huwelijk, je werk, nergens, ook niet in je liefde voor God, of je liefde voor je familie of je land. De conclusie is: door de dingen en de mensen loopt een barst. Maar dat is niet erg, want zo komt het licht naar binnen.
Geef een reactie