Op de dag dat het regeerakkoord werd gepresenteerd konden zowel politici en vakbondsbonzen als winkelende huisvrouwen en een jongen op een scootertje aan de intervjoewer vertellen wat ze ervan vonden. Eerstgenoemden hadden zich er best in verdiept; laatstgenoemden veel minder. Logisch! De inkt van het akkoord was nauwelijks droog en bovendien moest het avondeten gekookt worden en kon het pizzakoeriertje zijn bezorgadres niet vinden. Wat ik zo grappig vind is, dat vrijwel niemand zegt: Joh, ik weet eigenlijk niet precies wat er in het regeerakkoord staat, dus vraag me maar niks. De meeste mensen zeggen iets wat ze waarschijnlijk van hun buurvrouw hoorden of bij De Wereld Draait Door. Zo hoorde ik iemand zeggen, of het nu formateur Gerrit of demissionair minister-president Mark was, dat weet ik niet meer, maar het nieuwe kabinet zou ‘het groenste kabinet’ ooit zijn. Volgens anderen, Marianne van de Partij voor de Dieren of Groen-Linkser Jesse, daar wil ik vanaf zijn, hadden er veel meer maatregelen afgesproken moeten worden en is het de vraag of alle milieuplannen wel realistisch zijn. Goed, zondagmorgen hebben we het maar zo tegen God gezegd:
Heer, wij zijn een eigenwijs volk…
We wisten precies hoe voetbal gespeeld moest worden,
wat er verkeerd gaat in Oost en West,
wij wanen ons het centrum van de wereld.
Heer, geen woord gelezen van het regeerakkoord
weten we of het wel of niet deugt, niet dus.
Heer, u belooft wijsheid aan wie u vrezen.
Wij vragen u dus: geef vrees voor U aan ons en ons volk.
En geef zo wijsheid.
Dat wij niet napapegaaien wat we horen op tv,
maar zelf nadenken en onze rijkdom beseffen.
Uw zegeningen zien en tellen, één voor één…
Samen bidden wij U: Heer, onze Heer, wij bidden U: verhoor ons!
Recente reacties