‘Ineens valt regen blij over het Bakadal: Gods eigen tranen.’ (Psalm 84:6-8)

Citaten

“Gelezen heb ik wat geschreven staat,
mij toevertrouwd aan onbewezen woorden:
Gij laat mijn ziel niet aan het dodenrijk

laat uw geliefde het bederf niet zien

wegen ten leven hebt Gij mij doen kennen,
niet voor de afgrond hebt Gij ons gemaakt.

Geschreven staat uw naam: ‘Ik-zal-er-zijn.'”

  • Huub Oosterhuis – Psalm 16

“God, als ik de krant opensla, kan het gebeuren dat mijn hart zich dichtvouwt voor U. Het soms verbijsterende lijden dat ik daar tegenkom, sluit mij van U af. Ik geloofde al niet meer zo in U als de God van hemelse bijstand en bescherming, maar het lijden van mensen, vooral van onschuldige mensen, haalt mijn laatste beetje geloof daarin onderuit.
Hiermee is het laatste geloofswoord nog niet gezegd. Dat komt doordat, vreemd genoeg, lijdenservaring, zelfs messcherpe lijdenservaring, nog een andere uitwerking kan hebben. U wordt daarin ondanks alles zichtbaar. Bijvoorbeeld in de ironische, onverzettelijke humor die U niet kwijt wil. Een man die van kind af aan blind was, wees eens op zijn witte blindenstok met twee rode streepjes: ‘Ik heb altijd twee streepjes voor, ik lees nog zonder bril en ik heb een blind vertrouwen in de Heer.’
U kunt ook tevoorschijn komen in een vloek die mij ontglipt en die uw naam noemt voor ik er erg in heb. Of in een klacht. ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?’ Jezus was U kwijt, maar kon niet zonder uw adres. U was er, niet als antwoord, maar als vraag.
Terwijl U ver weg lijkt, kunt U nabij komen in het wachten op U. Ergens in het donker van de pijn en in de wolk van niet weten moet U toch zijn? Hoe U en het lijden samen kunnen gaan is een onoverzienbaar probleem, maar zonder U wordt lijden een uitzichtloos probleem.
In de humor, de vragen of het wachten kan uw afwezigheid een vorm van aanwezigheid worden. Een merkwaardige aanwezigheid, die niet past in mijn beeld van U. Anders. Pijnlijk. Als een crucifix in mijn binnenste.
U bent niet de pleister op onze wonden, maar de wond zelf.”

  • uit: Bent U dat, God? – Stephan de Jong

‘Wij moeten ons realiseren dat wij in de eerste plaats personen zijn en geen individuen. Persoon-zijn betekent dat wij in relaties staan, aan elkaar gegeven zijn. Persoonlijke kennis van God is niet hetzelfde als individuele kennis van God. Het is heel normaal dat veel gelovigen individueel gesproken nauwelijks iets ‘ervaren’ van God. Dat is nooit anders geweest. Bijzonder begenadigde individuen zijn zeldzaam. Ook in de Bijbel zien we dat God soms generaties lang geen profeten roept. Maar als de gemeente niet allereerst een losse verzameling van ‘priesters’ is, maar een priesterlijke gemeenschap, dan is er ook in spiritueel opzicht een ‘wij’ voordat er een ‘ik’ is. God staat in relatie met ‘ons’ en via die weg met ‘mij’- niet andersom.’

  • Stefan Paas
  • Bert Wagendorp in de Volkskrant van 12 september 2017:

“‘Nu heeft Harry Kuitert God ontmoet en weet hij wat hij in zijn leven steeds meer is gaan betwijfelen en ontkennen’, zei Jan Hoek, emeritus-hoogleraar gereformeerde spiritualiteit te Kampen, maandag in het Reformatorisch Dagblad. Hoek schreef in 1993 Geloven de twijfel te boven, als repliek op de bestseller waarmee Kuitert een jaar eerder zijn gezaag aan de poten van het protestantse geloof was begonnen, Het Algemeen Betwijfeld Christelijk Geloof.

Zo gaat dat bij protestanten; als ze hun gelijk niet bij leven halen, wachten ze gewoon tot iemand dood is en sleuren ze de afvallige alsnog voor Gods troon.”

‘Ik las nog een ander verhaal. Een jongetje staat blootsvoets en bibberend voor de etalage van een schoenenwinkel te kijken. Er komt een dame langs en ze vraagt wat het jongetje doet. Hij zegt: ‘Ik bid tot God dat Hij me een paar schoenen geeft.’ De vrouw pakt de jongen bij de hand, gaat de schoenwinkel in en koopt voor de jongen een paar schoenen. Als ze verder wil gaan, pakt het jongetje haar hand en vraagt: ‘Bent u de vrouw van God?’
Wie doet nu wat? Die vrouw of U, God, via die vrouw?
Waar het initiatief van de vrouw ophoudt en dat van U begint, blijft onzichtbaar. Ik zal het nooit weten, vrees ik.

  • Stephan de Jong

 

de pelgrim kwam ik tegen op m’n tocht door avondland
ik vroeg hem: ‘zeg waar is de reis naar toe
je naam wordt oud – je schoenen zijn versleten
onderhand
en ben je al dat zwerven nog niet moe?

het wordt al bijna donker – de weg is lang naar huis
ik weet een bron die reizigers verkwikt
die wonderwel ontspringt daar op die heuvel
met dat kruis’
de pelgrim zag mij aan – hij keek verschrikt.

‘ik weet het’ sprak de pelgrim ‘die is er inderdaad
de oorsprong van het leven en de deugd
je wordt opnieuw geboren zegt men als je erin baadt
en krijgt een nieuwe naam een tweede jeugd’

‘kom volg mij beste pelgrim en blijf niet langer staan
je wilt toch vinden naar ‘k veronderstel
het spreekwoord zegt: wie zoekt die vindt
– ik kom er net vandaan
daarom ken ik de weg hier wonderwel’

‘het spijt me’ zei de pelgrim ‘het vinden is maar schijn
mijn wegen zijn bepaald door zon en maan
voor mij is er geen waarheid dan onderweg te zijn
en ik heb nog eeuwenlang alleen te gaan’

toen ik hem zag vertrekken die stille vreemdeling
ontvouwde zich een angstig visioen
terwijl hij langzaam verder tastte in de schemering
en zelden heb ik zo gehuild als toen

  • Rikkert Zuiderveld

‘Het grootste geschenk voor ouders die iets geven aan een kind is niet het gesproken ‘dank u wel’, maar dat een kind daaraan niet eens denkt omdat het zo geniet van het speelgoed dat het kreeg. De grootste dank aan God is dat we zo opgaan in zijn goede gaven, van de zon en de bloemen, van de moeder en haar kind, dat we niet eens meer aan Hem denken. Dat denken aan Hem komt vanavond wel weer, als we ons gebed uitspreken, en zondag, als we de eucharistie vieren.’

  • Dr. Bram van de Beek

 

Vrije schop
Een vrije schop verdedigen,
dat luistert heel precies.
Wanneer je in het muurtje staat
riskeer je balverlies.

  • Rikkert Zuiderveld

De kunst van het leven is ook een beetje ongelukkig te durven zijn. Maar, zeg ik dan provocatief, dat kunnen we niet zolang leukigheid en genieten de essentie van ons bestaan vormen.

  • Dirk De Wachter

© 2021 Pelgrims

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑